Strona:Zbigniew Uniłowski - Pamiętnik morski.djvu/47

 — Zajmij się pan czemś lepiej — powiada surowo pan De.
 Siadam do angielskiego i czytam: „Pewna dziewczyna spytała ludzi patrząc na nowy księżyc: „Cóż się też stało ze starym księżycem?“ „On umarł na suchoty“ — odpowiedział jej pewien mężczyzna“...
 — Może zagramy w karty? — pytam się pana De.
 — Ej, nie może pan trochę przysiąść fałdów... no dawaj pan te karty!
 Przegrywam w milczeniu, tylko naczynia cicho pobrzękują u stewarda, mnie także rzuca w fotelu roztańczony okręt. Przyszedł steward i kazał nam się posunąć, bo tu będzie nakrywał. Przesuwamy się i gramy dalej.
 — Mógłby pan przestać śpiewać — mówię do swego partnera.
 — A pan nie śpiewa jak pan wygrywa... też pan śpiewa cumparsitę...
 — Ale pan śpiewa bez melodji; jedno wkółko!
 — Każdy śpiewa jak umie, drogi panie... Biorę siódemkę karo, o!