Strona:Zbigniew Uniłowski - Wspólny pokój.djvu/126

znał to małżeństwo w Zakopanem. Bawiła go perfidja Bove i prostactwo jego żony. Nie angażując się zbytnio, wypił nawet z Bove na ty., i dalej wysłuchiwał pobłażliwie jego plotek. Żonę traktował wyniośle i grzecznie.
 Dziadzia kończył właśnie opowiadać jakiś epizod ze swej podróży, gdy nagle dama przerwała mu:
 — Czy tę bródkę nosi pan dla celów donżuańskich?
 Uprzejmy i delikatny Dziadzia odpowiedział:
 — Nie, pani, nie mam w tem żadnych celów. Jest to moja drobna i zdaje się nieszkodliwa słabostka.
 — No, bo myślałam.
 Lucjan zatuszował:
 — Co tu wiele gadać, my chcemy iść na wódkę. Może się razem wybierzemy?
 Bove zwrócił się do żony:
 — Lunia, co ty na to?
 — Można iść, tylko żeby nie było żadnej rozpusty z naszej strony, a wyzysku ze strony knajpiarzy.
 — Zatem płaćmy za kawę i idziemy, — powiedział wesoło Lucjan.
 Na ulicy Bove wziął Lucjana pod rękę i powiedział:
 — Bardzo dobrze, żeście przyszli. Nudziliśmy się strasznie. Tylko ten Krabczyński taki niesympatyczny. Napisał jakąś książczynę o morzu, nowelki jakieś głupawe. Ta jego bródka, nie, nie podoba mi się.
 — O ile widziałem i słyszałem, to parę minut te-