Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 1 (bez ilustracji).djvu/230

oknem pola żółte rożświerszczone i gościniec biały, wóz i konie leniwo i powoli trap-trap-trap-trap —
 — matka twoja lubiła pierwiosnki —
 — ja też lubię, bardzo lubię — Szczęśliwie właściwie bardzo i dobrze, że tak sobie idą razem przez planty i ulice — — a tu teatr poza gałęźmi zamglonych drzew.
 — pamiętasz pierwszą moją sztukę? — zadyma była, co? —
 (— jakżeby miała nie pamiętać, (przecież to wtedy...
 ...więc nie odpowiada)
 Po chwili:
 — dziś bym już inaczej pisał — wogóle zerwałem na dłuższy czas z teatrem —
 — dlaczego — ? —
 (— zawsze tak zapyta; powinna sama wiedzieć, powinna czuć przemianę, przecież to widoczne —)
 Wyminął (przygaszony nagle):
 — nie ciągnie mnie, obmierzł mi dotychczasowy teatr; to granda nic więcej, głupia granda; — myślę o wielkim teatrze dla mas — tak teraz myślę — o teatrolizacji wsi, przedmieść, osiedli fabrycznych — częściowo przez wskrzeszenie instynktu teatralnego, częściowo przez zastrzyk nowych wartości scenicznych —
 Plótł już pomieszany w myślach; niechętnie dokończył:
 — roki teatralne, rozumiesz, teatr obrzędowy poniekąd — obrzędy pracy —
 Zniechęcił się do reszty.
 Szli w milczeniu.