Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 1 (bez ilustracji).djvu/259

tował? siedem ker — ? — no więc, patrz pan z czego pan żyje a nie tam Rosję obszczekiwać —
 — Moskale, panie ten, sparszywieliście tam wszyscy, sparszywieli —
 (— a Wisia się tam tłucze, całą noc, a może i przez dzień jutrzejszy tłuc się będzie — teraz z tymi kolejami —)
 — a wy niby co, Austrywcy, czekoladki Wedla — a — ? —
 Brzęk pod sufitem wzmógł się gwałtownie.
 — myśmy tu mieli wolność, panie ten — Skrzypnęło oparcie krzesła pod ścianą.
 — czemeś pan wyszedł, tak nie można jest, czemeś pan tu wyszedł — przecież teraz piki! —
 — toćżem karo zapowiadał —
 — gadanie! — ja powiedziałem ker, a paneś na wyższe piki przeszedł —
 — taki karo ja gram —
 — nie!
 — a tak!
 — nie!
 — a tak!
 Rzucili karty na stół; rozleciały się po pokoju; — — — W tym momencie oczy pani Kle osiągnęły szczyt zdziwienia.
 Krysia przerzuciła warkocz na plecy, schyliła się leniwie i poczęła zbierać karty z podłogi.
 Anewrysta począł ciężko dyszeć; astmatyk zaniósł się kaszlem.
 Genia patrzyła, ukryta za umbrą lampy, pilnie na mrokiem odgrodzoną matkę; najpierw powoli, a potem coraz szybciej poczęła „huśtać diabła“ chu-