Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 2 (bez ilustracji).djvu/254

 Sześć myślników i szaro-niebieska okładka — przed tym jeszcze płaska gałązka wrzosu.
 Teraz znużone myśli i niedogodność wrażenia — te same co i wtedy — przy pierwszym czytaniu: surowość materiału psychicznego, oplatanie się powojem zakłamań, własne nieprawdziwości, ambicja, chorobliwa wrażliwość na opinię, niewyżycie się miłosne (mimo wszystko),...
 Dość! Koniec.
 Koniec dzienniczka i koniec pierwszego rapsodu.

 Spotkali się w tym dalekim, dymem zasnutym, sadzami malowanym mieście.
 Raz przelotnie.
 Nic.
 Z siostrą.
 Krótko.
 Dopiero drugim razem: w kawiarni.
 Siedzieli przy oknie.
 Wyjęła z torebki ten jego pierwszy wiersz miłosny; prosiła o przeczytanie kilku słów; pismo Cyprjana było istotnie nieczytelne; tak na pierwsze przynajmniej. Przeczytał.
 No więc przeczytał; kartkę z wierszem trzy mała tak jakoś nisko, wierzch dłoni dotykał pluszu kanapy.
 Wargi jej powtarzały słowa odcyfrowane przez Cyprjana.
 W kawiarni było pełno; gwar przygłuszany jednostajnym warkotem wentylatora.