Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 2 (bez ilustracji).djvu/280

przecie; — zamykać tam drzwi — — cicho! psiakrew, nie trzeszczeć zadkami —
 Ucisza się; tylko z tym skrzypieniem; same krzesła po prostu; tu nikt nie poradzi; nawet reżyser.
 — no, jazda! —
 Szczęsny: (— to ten Lachowicz; elegancki brązowy garnitur —):
 ...piosenki świata zaczynają się od fałszywych akordów — a kończą się gwałtownym zerwaniem strun — stłuczeniem harfy...
 Amelia: (— panna Medwecka, ładna, z wdziękiem — kuperek nieco zanadto reprezentacyjny, ale w powłóczystym stroju, sutszym, to się to zatraci; — teraz jest w kostiumiku obcisłym, jasnogranatowym, niebieski toczek na bakier —):
 ...smutny jesteś ...zdziwaczałeś... Szczęsny: (— odwraca się do niej — pilnie przypatruje się paznokciom lewej ręki —):
 ...nudzę się...
 Amelia: (— z przekonaniem, doradczo —):
 ...szukaj zabaw...
 Szczęsny: (— siąka; gestem mówi, że ma katar, wzrusza ramionami: co to taka gra, gdy się nie jest zdrowym; chrząka: o, chrypka; z determinacją: a jak sobie chcecie, ja nie odpowiadam za nic —):
 ...o!... nie potrzeba daleko szukać... Ojciec mój sprowadził mi dziesięciu arlekinów rewolucyjnych...
 Inspicjent schodzi na palcach mostkiem przerzuconym od sceny ku loży prosceniowej — deski trzeszczą jakby je kto tasakiem łupał —
 — pssst —
 Szczęsny zrezygnowany przerywa, wzrusza ra-