Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 2 (bez ilustracji).djvu/409

Twoje zdrowie pani kwitnącej wyspy — — Mauro —
 — twoje, Cyr —
 Zadzwoniły kieliszki trącone; cyprjanowy skuknął żałośnie jak szczenię, — pękł —
 — to na szczęście, Cyr —
 — tak sądzisz —
 — cygańska wróżba —
 W żyłach ich falowała krew zmieszana z winem — — przypływ — odpływ —
 Dokoła było cicho i rozlegle; świat wielki po tę drewnianą kratę porosłą winem — odgraniczającą od wszystkiego i nazawsze — świat jak wnętrze ciepłej dłoni — świat jak kolebka pachy, w którą wtula się łebek dziecka; więc ufnie.
 Słowa jej teraz są jakby naprzekór tej ufności — czy odczytane długim spojrzeniem w jego źrenicach — ? —:
 — no tak, to już wiem — ty nie kochałeś i nie kochasz nikogo i niczego prócz poezji i brzasku dnia jutrzejszego — to jesteś ty —
 — tak — potwierdził — istotnie nie pora na zaprzeczenia —
 — i nie zaprzeczaj, bo to jedno cobyś mógł powiedzieć: płeć — lecz to ani ja, ani owa, ani tamta — my całkiem czego innego chciałybyśmy od ciebie — a ty nas tylko jako zapęd twoich motorów życiowych —
 — tak —
 — z tobą spalamy się nagle i niebezpiecznie jak benzyna, opuszczone przez ciebie wietrzejemy jak benzyna —
 — tak —