Strona:Zegadłowicz Emil - Motory tom 2 (bez ilustracji).djvu/438

don gęsty robotników, jak pszczoły pokrywają matkę, — przez tyle piersi nie przejdzie kula do was, ugrzęźnie w piersi ostatniego — lecz ty inteligencie chłopsko-robotnicza żyć będziesz! — abyś działał, abyś był, abyś świadczył, — pamiętaj!!
 Świst kul — grad gęsty — — na ziemię! — Przypadają szeregi do bruku; — tylko ci z trumną przyklękają — — — I nagły zryw i krzyk i komenda wspólna: naprzód!!
 —
 Otoczenie Cyprjana jest gniewne i opryskliwe — :
 — czemu się, towarzyszu Cyprjanie, nastawiacie — ? —
 — do diabła tu z wami —
 — won do tyłu! —
 — ta tak leść przed samą trumną — na celu gwerów! — psiakrew! —
 — teraz będzie ostro —
 I towarzyszka Ursa płonie i podbiega; burczy:
 — kryjcie się tam za trumnę! —
 — a czy wy, towarzyszko, też się wycofacie?—
 — ja? —; dziwi się ona, — ja?, skądże ja? — I rozchyla nadąsane nieco wargi i odsłania lśniący rząd zębów z wydatnymi, ostrymi siekaczami —
 — no więc —, odparowuje Cyprjan, — czemu się mnie czepiacie, widzicie... Tu odchylił się raptownie i instynktownie — bliska salwa grzmotnęła w sam środek gęstwy ludzkiej.
 Powszędy rozległy się krzyki, jęki i rzężenia.
 Kula drasnęła go w policzek poniżej ucha; nic ważnego; drobiazg; — lecz tuż za nim trzech niosą-