loną pokojem ryskim 1921 r. Zacieśniła się sojusznicza więź z Francją, czego zewnętrznym wyrazem była wizyta w Polsce marszałka Focha, serdecznie i uroczyście podejmowanego w wielu miastach polskich. Zaledwie jednak Foch opuścił Polskę — Chjeno-Piast przystąpił do akcji.
W końcu maja 1923 r. rząd Sikorskiego musiał ustąpić. Nowy rząd miał za sobą większość sejmową, złożoną z posłów partii Chjeno-Piasta. Na czele tego rządu stanął Wincenty Witos.
Przywódca „Piasta“ przejmował władzę w niezwykle skomplikowanej sytuacji gospodarczej i politycznej wewnątrz kraju, a także w niełatwej sytuacji międzynarodowej. Kształtowała się ona pod znakiem silnego zaostrzenia przede wszystkim na skutek okupowania przez Francję od początku 1923 r. Zagłębia Ruhry, celem wymuszenia na Niemczech wywiązania się ze swych zobowiązań reparacyjnych. Wywołało to na domiar pewne napięcie w stosunkach francusko-angielskich. W tymże roku 1923 ministrem spraw zagranicznych Niemiec został Gustav Stresemann — postać wybitna, która w wyniku zręcznych zabiegów dyplomatycznych przyczyniła się niemało do przywrócenia Niemcom ich czołowej rangi międzynarodowej.
.jpg)
Największe jednak trudności narastały w stosunkach wewnętrznych, przede wszystkim wskutek katastrofalnie pogłębiającej się inflacji. Dotychczas umiarkowana, przerosła ona w ciągu roku 1923 w hiperinflację, wymykającą się spod
