a równocześnie szykany i utrudnienia wobec ukraińskich i białoruskich organizacji gospodarczych. W wypadku mniejszości żydowskiej ów gospodarczy nacjonalizm znajdował wyraz w tolerowaniu bojkotu ekonomicznego i pikiet, w przedstawianiu emigracji jako jedynego sposobu rozwiązania sprawy żydowskiej w Polsce, we wprowadzeniu numerus nullus dla Żydów w niektórych urzędach i w przedsiębiorstwach państwowych i samorządowych oraz w tendencyjnie. antyżydowskiej polityce wykorzystania funduszów publicznych” (Drozdowski).
.jpg)
Ogólnie jednak rzecz biorąc, sytuacja wewnętrzna w kraju w tym czasie — jak już wspomnieliśmy — polepszyła się i uspokoiła. Od dłuższego czasu po raz pierwszy spadła liczba strajków robotniczych. Również na wsi zaznaczyło się uspokojenie nastrojów po burzliwych latach 1932-1937. Wpłynęła na to nie tylko poprawa sytuacji gospodarczej, lecz także świadomość rosnącego niebezpieczeństwa hitlerowskiego najazdu i odczuwana powszechnie potrzeba solidarności w obliczu zagrożenia państwa. Żywym, często wzruszającym świadectwem tego była ofiarność najszerszych mas na Fundusz Obrony Narodowej, Pożyczkę Obrony Przeciwlotniczej i udział w innych akcjach patriotycznych.
