Strona:Ziemia Polska w piesni 059.jpg

Wirują blaski, światła i tęcze,
Szelesty płyną i grzmoty —
Stargane wspomnień nici pajęcze
Wiją się znowu w pas złoty.
W błękitach krążą powietrzni gońce,
Promiennej tęczy lśni brama —
To samo niebo, to samo słońce,
Podemną ziemia ta sama!
Porwany czarem sennych mamideł,
Rzucam wzrok błędny dokoła:
I słyszę polot anielskich skrzydeł
I pocałunek anioła.
Chwila upojeń!... Świateł kaskada
Zrywa się nagle i pęka — —
Gmach dawnych marzeń w gruzy zapada,
A dawna zostaje męka.

Darmo... o, darmo zbolałe serce
W cichem się łkaniu rozpływa:
Mgły znów opadły na łąk kobierce,
Wichr wszystkie listki róż zrywa.

O! szumcie gaje! dzwońcie wód zdroje —
Róże! w barw stójcie purpurze — —
Już ducha szmerem fal nie napoję,
Nie rozmarzycie go róże!...
Niechaj na liliach srebrzy się rosa,
I w białe chmury owity,
Milczący księżyc srebrzy niebiosa,
Przez ciche płynie błękity;
Niech pająk cienkie rozciąga płótno,
Ptak śpiewa w gajach zielonych — —
Co mi po czarach, gdy w duszy smutno,
Gdy mar nie wrócić prześnionych;