Ta strona została uwierzytelniona.
Litewskich dolin ukochana córa,
Wznosi ku niebu rozkochane łono;
I pięknym wieńcem kwiatów skronie płoną,
A lud to miejsce zowie Kraśna Góra.
Ale jest domek na tej góry szczycie,
Ale w tym domku śliczne dziewczę żyje,
Piękniejszy strumień w jej sercu się wije,
Piękniejsze kwiatów w niem rozkwita życie.
Ach, i jej serce w uczuć wzrosło góry,
A pierś jej młoda piękności skarbnica,
Ona jest córką tej pięknej natury —
To Kraśnej Góry litewska dziewica!
Antoni Sowa.
