Strona:Zofia Dromlewiczowa - Przygoda.djvu/135

glądała tak jakgdyby wiele lat przeleżała w książce, która wypadła nienaumyślnie z półki.
 — Tajemnica jest twoja! — przeczytała Karolinka półgłosem. — Jeżeli jesteś właścicielem domu, szukaj tajemnicy. Tajemnica jest twoją. Sprzyjać będę twoim czynom i myślom. Szukaj kółka w kółku. Szukaj trzech kółek. Jeżeli jesteś obcy, jeżeli zagarnąć chcesz cudzą własność, strzeż się przekleństwa. Uciekaj!
 — To brzmi jak w powieści kryminalnej! — pomyślała.
 Do bibljoteki wbiegł Jaś.
 — Karolinko, panna Anna nie pozwala mi jeździć na rowerze!
 — Bo jesteś zgrzany i zmęczony.
 — Wcale nie jestem zmęczony, a zresztą nikt nie może mi dyktować, co mam robić.
 — Jasiu!
 — Tak, nie będę słuchał panny Anny. Karolinko, musisz mi pozwolić jechać na rowerze.
 — Widzę, że jesteś znów nieznośny, a wczoraj obiecałeś Ludwikowi, że nie będziesz nikomu dokuczał.
 — Nikomu nie dokuczam. Chcę sam pojechać