Strona:Zofia Dromlewiczowa - Przygoda.djvu/147

 — Dlaczego? Przecież nasz statut przewiduje możliwość sztucznie utworzonych przygód.
 — Tak, ale od dnia powstania Klubu, nie mieliśmy jeszcze ani jednego zebrania tutaj. Poprostu nikt z was nie był u mnie. Kiedy więc mógł napisać karteczkę?
 — To prawda, — mruknęła Janka.
 Lecz teraz uśmiechnął się niedowierzająco Ludwik.
 — To prawda, myśmy nie mogli tego napisać. Ale, ty, Karolinko, byłaś przecież przez cały czas w domu.
 Karolinka zaczerwieniła się.
 — Myślicie, że to ja sama wymyśliłam?
 — Tak, aby trochę urozmaicić nasze rozrywki, zresztą przewidzieliśmy taką ewentualność.
 — Nie, ja tego nie pisałam, — zapewniła Karolinka.
 Widząc zaś niedowierzanie, dodała:
 — Możemy tem się więcej nie zajmować, jeżeli nie chcecie, daję wam jednak słowo honoru, że znalazłam dziś tę zapisaną kartkę w tej książce.
 — Ja też tego nie pisałem, — oświadczył Jaś poważnie, chociaż nikt go o napisanie nie podejrzewał.