Strona:Zofia Dromlewiczowa - Przygoda.djvu/38

 — Bo masz z nią mniej do czynienia.
 — A dlaczego jesteś nieubrany, Jasiu, dlaczego nie zejdziesz na dół?
 — Nie mogę.
 — Dlaczego, czy się znowu źle czujesz.
 — Nie, ale się tak nudzę, że już wytrzymać nie mogę.
 — Zdawało mi się, że bujałeś się na huśtawce, gdyśmy weszli, a to jest przecież wcale przyjemna zabawa — zauważył Antoś.
 Jaś ożywił się.
 — Bo ja jestem pierwszy i nadzwyczajny linoskoczek w Europie — krzyknął.
 — Co to za dziwne dziecko. — szepnęła Janka Ludwikowi do ucha.
 — Może jest poprostu zwarjowany — odszepnął.
 Jaś, nadzwyczaj zręcznym ruchem kiwnął kozła na dywanie, zerwał się, wskoczył na huśtawkę, która rozbujała się wysoko i zeskoczył z niej, podczas ruchu.
 — Skacze dobrze, to mu trzeba przyznać — powiedział Antoś.
 Karolinka patrzyła zachwyconemi oczyma na ruchy brata.
 — No, widzisz Jasieńku, że czujesz się zu-