Strona:Zofia Dromlewiczowa - Przygoda.djvu/8

 — E, — syknęła pogardliwie Janka. — Albo to prawda? Czy to mało odważnych kobiet-lotniczek na świecie? Czytałam sama, że dwie kobiety zginęły, usiłując przelecieć ocean. A ta, co teraz przeleciała Atlantyk, a „dziewczyna z nieba”? Zapomniałeś?
 Argumenty Janki były zawsze logiczne i należało im przyznać słuszność.
 Mimo to, Ludwik nie ustąpił.
 — Tak, ale…
 Janka też nie dała za wygraną.
 — Ale co?
 Tym razem na pomoc Ludwikowi podążył Antoś.
 — Kobiety są może odważne, ale mniej ambitne. — zdecydował.
 — O! — zaprotestowała głośno Janka.
 — Nie miałem na myśli ciebie. Ty jesteś ambitna, — dodał uprzejmie i pośpiesznie Antoś, mówię o ogóle kobiet, a zwłaszcza dziewczynek.
 — To nieprawda, dziewczynki jeżeli sobie coś postanowią, to napewno prędzej osiągną swój cel, niż chłopcy.
 — Wprawdzie w to wątpię, ale przypuśćmy że tak. To nie wystarcza jednak, przedtem trzeba