Strona:Zofia Dromlewiczowa - Przygoda.djvu/83

łacu występował? — zgorszyła się pani aptekarzowa.
 — Proszę pani, przecież najwięksi panowie występują, jeżeli chodzi o cel filantropijny — powiedziała Janka.
 Pani aptekarzowa miała jednak pewne wątpliwości.
 — Moje dziecko, ja nie wiem doprawdy, czy to tak ładnie.
 — Jak, proszę pani? — zapytał niewinnie Antoś.
 — A czy wasi rodzice tem wiedzą.
 — Jest z nami starsza siostra Jasia, — oznajmił Antoś z powagą, — a to panienka, obracająca się w najwyższych kołach towarzyskich.
 — A to co innego.
 Twarz pani aptekarzowej rozjaśniła się.
 — I siostra mu pozwoli występować?
 — Tak, sama także zaśpiewa! — zapewniła Janka.
 — Cóż, trzeba będzie iść. Czegoż się nie robi dla biedaków! — westchnęła pani aptekarzowa.
 — Byłem przekonany, że pani aptekarzowa nam nie odmówi! — wyznał Antoś, unikając spojrzenia Janki.