Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/113

zdolny i inteligentny, ale roztrzepany i nie dba o nic. Wciąż ma czem innem głowę zajętą.
 — Ale Tomek jest bardzo miły — stanęła w obronie chłopca Asia.
 — Bardzo miły — potwierdził Janek.
 — Ja go też lubię — powiedzał pan Jasiński, — żeby tylko chciał się porządniej zabrać do nauki, zwłaszcza, że mu to może przyjść niezmiernie łatwo.
 — Mnie się zdaje, że Tomek zacznie się teraz porządniej uczyć — twierdziła Asia — on sam dziś myślał o tem wszsytkiem i nawet się martwił, a on zwykle nie martwi się niczem, nawet gdy nogę zwichnął, to nie był tak bardzo zmartwiony. I właśnie postanowił wyćwiczyć sobie wolę.
 — Dotrzymał słowa. Zwykle przebywa o tej porze u nas już od dwóch godzin.
 — A żebyś wiedział, jak mu bardzo zależy na tem, aby się z tobą zobaczyć wie przecież, że lada dzień wyjedziesz. To naprawdę jest dowód, że on poważnie o tem myśli — twierdziła Asia z zapałem.
 — Uważam, że dosyć, jak na pierwszy raz. Trzeba mu pomóc.
 — Ale jak?
 — Pójdziemy do niego.
 — To świetnie.