Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/155

 — Bardzo ładny obraz — westchnęła Asia.
 — Pyszny jest ten Mix — zachwycał się Tomek. — Chciałbym być takim cowboyem.
 — O, zbyt prędko zmieniasz upodobania — zauważyła Asia.
 — Nie zmieniam wcale, ale to musi być bardzo przyjemnie cwałować na takim pięknym koniu, przez lasy i stepy, ratować nieszczęśliwych, zwyciężać złych.
 — Przecież to nie jest naprawdę, a tylko w filmie.
 — Tak, to prawda.
 — Chodźmy już, Tomku.
 — Chwileczkę jeszcze. Chciałbym rozejrzeć się po kinie. Wiesz Asiu, to bardzo ładne kino.
 — Bo to jedno z najładniejszych kin Warszawy.
 — Wogóle bardzo mi się podoba ta Warszawa — westchnął Tomek.
 Było to zdanie, które w ciągu ostatniego tygodnia powtarzał Tomek bardzo często.
 Znał wprawdzie Warszawę, był już dwa razy, ale miało to miejsce przez kilku laty i Tomek nie przypominał sobie miasta dokładnie. Teraz zaś zachwycało go wszystko.