Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/161

 — Widzę, że Łazienki źle na ciebie podziałały.
 Nazajutrz jednak Tomek obudził się wesoły i swobodny jak zwykle. Słońce świeciło tak jasno, Janek był w tak świetnym humorze, że wydało mu się niepodobieństwem aby mogło wydarzyć się coś złego.
 — Dzisiaj ja cię oprowadzam po Warszawie — zadecydowała Asia.
 Zwiedzili więc razem Stare Miasto, i Muzeum Narodowe. Wszystko przejmowało Tomka prawdziwym zachwytem i Asia, która znała to wszystko dobrze, patrzyła teraz jakby innemi oczyma, zauważając szczegóły, na które nie zwracała uwagi, a które teraz uwydatniał zachwyt Tomka.
 Następny dzień dzień dzieci spędziły w Ogrodzie Zoologicznym.
 — Strasznie lubię zwierzęta — oświadczył Tomek karmiąc zwierzęta przez kratę.
 — Zobacz Asiu, te niedźwiadki są naprawdę rozczulające.
 — Mnie się podoba najbardziej tygrys.
 — Mnie też, ma takie wspaniałe, zagniewane spojrzenie.
 — Pomyśl coby się stało, gdyby mógł się wydostać.
 — Wolę o tem nie myśleć.