Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/163

 Po cyrku nastąpiła jednodniowa przerwa spodowana wiadomością, że może Janek pojedzie o dzień wcześniej niż zamierzał.
 — Co dziś robimy Asiu? — zapytał tego dnia Tomek.
 — Zwiedzimy katedrę i pomodlimy się za szczęliwy powrót Janka.
 — Doskonale! Za chwilę będę gotowy.
 Tego samego dnia jednak okazało się, że odlot Janka nastąpi dopiero za kilka dni. Następnego dnia zatem Asia i Tomek poszli do kina.
 — Tak Asiu, — mówił Tomek, wychodząc z kinematografu na ulicę — bardzo mi się tu podoba. Nie dam sobie teraz rady w naszem miasteczku.
 — Chciałbyś stale mieszkać w Warszawie?
 — Naturalnie, — odpowiedział w pierwszej chwili Tomek, potem jednak zamyślił się i dodał:
 — Właściwie, to nie. Chciałbym tylko przebywać w Warszawie kilka miesięcy w roku. Kilka miesięcy chciałbym spędzać u nas w miasteczku, bo jednak tam jest bardzo przyjemnie. Las tak blisko, woda, takie zabawne wąskie uliczki, nasza apteka…
 Tomek zamyślił się i nagle poczuł lekką tęsknotę.
 — Tak, tu jest bardzo ładnie, ale jednak jestem przyzwyczajony do tamtych stron.