Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/17

 Tomek milczał zakłopotany. Była to prawda. Wiersz przeczytał zaledwie dwa razy, a ponieważ miał bardzo dobrą pamięć, więc wystarczyło to, aby go wcale nieźle powtórzył.
 — Tak, Tomku, niekiedy uczysz się zupełnie dobrze, a czasem to ci się nie chce nawet zajrzeć do książki.
 — Proszę pana, bo dopiero wakacje minęły, jeszcze nie jestem w „transie“.
 — No, może ci Asia dopomoże wejść w ten trans.
 Tomek stał nieco zmieszany, nie wiedziąc co odpowiedzieć. Rozległ się dźwięk dzwonka i wybawił go z kłopotu.
 — A teraz opowiedz mi wszystko — zwrócił się natychmiast Tomek do Asi.
 — Co mam ci opowiedzieć?
 — No, wszystko, kto jesteś, jak się nazywasz, gdzie mieszkasz, na jak długo przyjechałaś i wogóle wszystko.
 — Poczekaj, wuj nie wyszedł jeszcze z klasy.
 Rzeczywiście, pan Jasiński stanął przy tablicy i coś na niej pisał dużemi literami.
 Dzieci patrzyły uważnie.