Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/26

ctwo mnie zajmuje i jak zawsze myślałem sobie o przyjaźni z kimś takim, z jakimś lotnikiem.
 — Przecież ja nie jestem lotnikiem — roześmiała się Asia.
 — Ale tak, jakbyś była. Powiedz, czy dobrze żyjesz ze swoim bratem. Bo wiesz, czasem rodzeństwo kłóci się ze sobą.
 — Nie, my się nie kłócimy — powiedziała Asia.
 — A może on nie chce zadawać się z tobą, boś jeszcze mała dziewczynka?
 — Widzisz, on jest moim jakgdyby opiekunem, bo jest przecież bardzo dużo starszy odemnie, ale żyjemy w w wielkiej przyjaźni.
 — Asiu, powiedz, a ty się interesujesz lotnictwem?
 — Naturalnie, ja też będę lotniczką.
 — Doprawdy? — zapytał Tomek z wyraźnem powątpiewaniem w głosie.
 — Zobaczysz, że będę. Niekoniecznie chcę zostać pilotką, ale będę inżynierem konstruktorką.
 — Myślisz, że potrafisz?
 — Nie wiem jeszcze, ale Janek mówi, że jak się nauczę, to potrafię.
 — Janek to właśnie twój brat?
 — Mógłbyś ją na chwilę zostawić w spokoju —