Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/27

powiedziała Zuzia, podchodząc bliżej. — Za chwilę skończy się duża pauza, a tyś nie pozwolił jej zamienić z nikim ani słowa. Czy naprawdę nazywasz się Asia?
 Asia musiała przeto jeszcze raz powtórzyć historję swego imienia.
 — A czy nie lubisz, gdy wołają na ciebie Agnieszka?
 — Doprawdy, nie wiem; nikt jeszcze tak mnie nie nazywał. Ale jeżeli chcesz to możesz tak do mnie mówić.
 — Nie wiem jeszcze, bo jednak Asia prędzej się wymawia. Powiedz mi proszę, czy dawno przyjechałaś?
 — Dopiero dziś rano.
 — I odrazu przyszłaś do szkoły.
 — Wyspałam się świetnie w wagonie. A nie chciałam zostać sama w domu.
 — Będziesz mieszkała u pana Jasińskiego?
 — Tak, przez kilka miesięcy.
 — A potem?
 — Potem sprowadzą się tu moi rodzice. Będziemy mieszkać w tym małym, czerwonym domku.
 — W domku rejenta?
 — Tak, to był stryj mego tatusia i tatuś oddziedziczył ten domek po nim.