Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/30

ce. — Jeżeli chcesz, to możesz sobie wziąć ten ołówek z głową murzynka.
 — Wziąć sobie na własność?
 — No, tak.
 — Nie, to niema sensu.
 — Weź, Asiu, weź — namawiał gorąco Tomek.
 — Dobrze, dziękuję ci — zgodziła się Asia.
 — Będziesz miała pamiątkę pierwszego dnia w szkole tutaj, a przytem strasznie mi przyjemnie, że mogę ci dać ołówek w prezencie, tobie, siostrze słynnego Jana Mirskiego. Ach, Asiu, nie masz pojęcia jak ja się cieszę, że właśnie ty jesteś jego siostrą.
 — Ja się też cieszę, że on jest moim bratem — odpowiedziała Asia poważnie.
 — Czy pokażesz mi jego fotografję?
 — Pokażę ci, jak tylko do mnie przyjedziesz.
 — A jak myślisz, Asiu, czy mógłbym dostać od niego autograf. Zawsze o tem myślałem, aby mieć autograf Jana Mirskiego.
 — Dobrze, jeżeli chcesz, to napiszę do niego — zaproponowała Asia dumna z możności ofiarowania swojej protekcji.
 — Napisz koniecznie.
 Tegoż dnia Asia napisała do Warszawy list: