Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/33

 Popołudnie również spędziła z Tomkiem. Zaledwie zdołała wypakować i uporządkować swoje rzeczy, już zjawił się Tomek. Nie przyszedł zwyczajnie przez drzwi frontowe, a tajemniczo zapukał do okna, o mało co, a byłby strącił doniczkę z kwiatami.
 — Czy chcesz razem ze mną przygotować lekcje na jutro?
 — Owszem, chcę — zgodziła się dziewczynka.
 Tomek poszedł przeto do mieszkania. Wprawdzie miał wielką ochotę wejść również przez okno, ze względu jednak na obecność pana Jasińskiego w drugim pokoju, zdecydował się na normalne wejście drzwiami.
 Przez godzinę siedzieli spokojnie przy stole, odrabiając lekcje. Tomek był bardzo zdolny, a Asia również uczyła się prędko.
 — Najbardziej nie znoszę słówek niemieckich — przyznał się Tomek.
 — Ja także. Ale Janek wciąż mi tłumaczy, że muszę dobrze znać języki obce.
 — Janek?
 — Tak, mój brat.
 — Ten sam, lotnik?
 — Naturalnie, nie mam przecież dwuch braci Janków.