Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/51

Nie rozmawiał tym razem wcale. Nie kreślił nawet w bruljonie, Mimo to Asia spostrzegła, że myśli jego nie są wcale zajęte odbywającą się lekcją, gdy bowiem nauczycielka niemieckiego, powiedziała:
 — A teraz poczytamy głośno, otwórzcie książki.
 Tomek siedział w dalszym ciągu zamyślony i nieruchomy. Dopiero pchnięcie go przez Asię, doprowadziło go do rzeczywistości.
 — Wyjmij książkę, czytamy.
 — Co? — zapytał trochę nieprzytomnie Tomek.
 — Czytamy — powtórzyła szeptem Asia.
 Wtedy dopiero Tomek zrozumiał o co chodzi. Najwidoczniej więc nie słyszał wcale słów nauczycielki.
 — Uważaj, Tomaszu — powiedziała surowo Asia, możesz przecież w każdej chwili odpowiadać i nawet nie będziesz wiedział od jakiego miejsca czytać.
 — Twój przyjazd mnie natchnął — powtórzył Tomek w odpowiedzi, poprzednie niezrozumiałe słowa.
 — Co ty mówisz Tomku?
 — Później ci powiem.
 Asia czekała więc zniecierpliwiona.