Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/54

 — A mówiłeś wczoraj, że powtórzysz zaraz po przyjściu do domu.
 — Tak, ale byłem zajęty moim planem i zupełnie o niej zapomniałem. A ty uważasz, że odpowiadanie na stopnie jest czemś zabawnem.
 — A jaki jest twój plan? — zapytała Asia trochę z ciekawości, a trochę aby odwlec myśli Tomka od nieszczęsnej dwójki.
 — Opowiem ci wszystko, niech się tylko lekcje skończą.
 Lecz po lekcjach Tomek nie mógł urzeczywistnić swego zamiaru, gdyż po Asię wstąpił do klasy pan Jasiński.
 — Już idę do domu — powiedział — możemy iść razem.
 Tomek zrobił zawiedzioną minę, Towarzyszył wprawdzie Asi i jej wujowi, uważał jednak że jego obecność nie sprzyja wcale wylewom szczerości.
 Dlatego też dopiero po południu, gdy Asia skończywszy lekcje, wyszła do ogródka, otaczającego domek, w którym mieszkał pan Jasiński, usłyszała głos Tomka:
 — Asiu! Asiu!
 — Jestem, tu w ogródku.
 — Czy jesteś sama?