Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/60

 — Ciekawym dlaczego?
 — Bo o ile wiem robiono najrozmaitsze eksperymenty w tej dziedzinie. Jeżeli więc ich rezultatem jest samolot a nie skrzydła, to widocznie skrzydła się nie nadawały.
 — Jak ty mądrze mówisz, Asiu — zauważył z pewnym lekkim przekąsem Tomek — zupełnie jak z nut. „Rezultatem“, „eksperymenty“, zupełnie jak pan Jasiński na lekcji.
 — To widocznie rodzinne — roześmiała się Asia, — zapomniałeś, że to mój wuj.
 — Tak, to prawda, ale on jest o wiele starszy od ciebie.
 — Ja dużo czytam, więc może dlatego tak mówię — powiedziała skromnie Asia, czuła jednak zadowolenie z pochwały Tomka, pomimo, że była ona zaprawiona pewną ironią.
 — Ja też dużo czytam.
 — Ale ty nie uważasz.
 — Owszem, tylko takie uroczyste zwroty używam wyłącznie do wypracowań, a na codzień mówię zwyczajnie.
 — Czy uważasz, że nie mówię zwyczajnie?
 — Mówisz trochę sztucznie.
 Asia skrzywiła się.