Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/73

 — Tomek przyznaj się, co zamierzasz?
 — Jakto, nie rozumiem — obraził się Tomek.
 — Będziesz latał?
 — Mam zamiar.
 — Wypróbowałeś aparat.
 — Właśnie teraz wypróbuję.
 — Jakto, nie próbowałeś przedtem?
 — Nie.
 — Dlaczego?
 — Bo bardzo często coś udaje się raz a potem już się nie chce udać. Więc w razie gdyby się teraz udało, to chcę mieć świadków, że osiągnąłem co chciałem.
 — A jak ci się nie uda?
 — To co?
 — To się skompromitujesz.
 Tomek zrobił lekcekażącą minę.
 — Nie widzę w tem żadnej kompromitacji.
 — A jak zlecisz?
 — Skoro narażam moje życie.
 — Och, zaraz życie. Z małego dachu zlecisz to jeszcze ci się nic nie stanie.
 — Mogę sfrunąć z najwyższego drzewa.
 — Nie namawiajcie go do szaleństw.
 — Nie, oni mają słuszność. Ten dach jest do