Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/76

 — O co to, to nie, przeciwnie zaraz oklapły.
 — Nie widziałeś.
 Tak czy owak, właściciel czerwonych skrzydeł leżał na środku polanki i rozcierał ręką mocno stłuczony bok.
 — Zrobiłeś sobie coś złego? — pytała przestraszonym głosem Asia.
 — Nie chyba nie, — wymamrotał Tomek niechętnie.
 — Widzisz, należało odbyć próbę — twierdził Wacek uczeń klasy czwartej.
 — To właśnie była próba. Jeżeli chcecie mogę zaraz spróbować po raz drugi.
 — Ani się waż.
 — Zaraz się odważę. Już wiem o co chodzi. Szarpnąłem za silnie i właściwie skrzydła wcale nie działały, tylko spadochron. Rozumiesz?
 — Rozumiem, że wystarcza raz popełnić głupstwo.
 — Och, Asiu, jak jak nie lubię, gdy ty jesteś taka dorosła. Mówiłem ci, że przypominasz mi wtedy moją ciotkę.
 — To skacz sobie.
 — Zaraz.
 Tomek zamierzał się podnieść. Okazało się je-