Strona:Zofia Dromlewiczowa - Siostra lotnika.djvu/89

 — Nie przyjechałem samolotem, przyjechałem pociągiem.
 — O, jaka szkoda!
 — Czyś chciała ze mną pofrunąć?
 — Ja też, ale zwłaszcza Tomek.
 — Ach prawda zapomniałem o tym twoim Tomku. Gdzież on jest?
 — O tam, widzisz zbiera moje książki.
 Tomek ukończył właśnie czynność zbierania książek.
 — Asiu — zaczął przemowę, z wyrzutem.
 W tej chwili jednak zauważył, że Asia znajduje się w objęciu obcego, wysokiego pana. Trzeba przyznać, że widok tego pana wywarł na Tomku niemniejsze wrażenie niż na Asi, i objawiło się ono w ten sam mniej więcej sposób. Tomek bowiem szepnął:
 — Ach, to Jan Mirski.
i teczka z książkami Asi wysunęła mu się z ręki rozsypując po raz drugi.
 — Już dziś, będę chyba przez cały dzień zbierał te książki — wymamrotał Tomek nachylając się niezręcznie. W zbieraniu przeszkodził mu głos Asi:
 — Tomku, mój brat przyjechał.
 Tomek podniósł do góry zaczerwienioną twarz.