Strona:Zofja Żurakowska - Trzy srebrne ptaki.djvu/42

 — Miałam rok, Sylwja sześć, a Lidja cztery, jak nas tu dziadzio przywiózł i wybudował naokoło parku trzy mury — powiedziała Aglae z widoczną urazą.
 Krzyś już nie pytał dlaczego, ale łaskawie mu poradziła:
 — Poproś Sylwję, ona ci to opowie, jeśli będzie chciała.
 A potem, namiętnie, z ogniem w oczach i ustami drżącemi z niecierpliwości, jęła zasypywać chłopca gradem pytań.
 — A wy chodzicie wszędzie i jeździcie, gdzie wam się podoba?
 — Tak...
 — I samochodem?
 — Kto ma samochód, ten nim jeździ. Moi rodzice nie mają. Nie są bogaci.
 — Ale jeśliby byli bogaci, tobyś jeździł?
 — Pewnie... — Krzyś zupełnie był oszołomiony gwałtownością tych dziwacznych pytań.
 — I czytasz różne książki, i uczysz się razem z innymi chłopcami? W szkole?
 — Ma się rozumieć, że w szkole. W gimnazjum.
 — I jak to jest? Czy wszyscy uczą się razem, a nauczyciel poprawia?