Strona:Zofja Żurakowska - Trzy srebrne ptaki.djvu/54

 — A poco graczom karty, które wygrywają? — zapytała pełna pobłażliwej wyższości.
 Przez sekundę chciał Krzysztof wyjaśnić tę kwestję — ale się powstrzymał. Poco tym dziewczynkom wiadomość, że gra się o pieniądze, nie o karty? Czyż tysiąc innych rzeczy, stokroć ciekawszych i ważniejszych, nie jest dla nich tajemnicą i zagadką?
 Ogarnęło go rozczulenie i litość. Tyle się rzeczy dzieje na świecie — zdumiewających, radosnych, dziwnych, wielkich! a one, zamknięte tu, za trzema murami, o niczem nie wiedzą — nie biorą żadnego udziału w życiu ogółu!
 — Jabym tak nie wytrzymał — mruknął przez zęby.
 Nie zapytały — czego?
 Lidja powiedziała z ironicznym uśmieszkiem:
 — Gdybyś musiał, tobyś wytrzymał.
 Ale Aglae zaprotestowała z zapałem:
 — Nie wytrzymałby napewno, napewno! Uciekłby i już!
 Lidja wzruszyła ramionami.
 — To dlaczego nie uciekasz? — zapytała lekceważąco.
 — Bo jakże mogę, kiedy dziadzio nie pozwala! — jęknęła ze łzami w oczach.