Strona:Zofja Żurakowska - Trzy srebrne ptaki.djvu/90

cem, w służbowym pokoiku. Sama wybierała się z wizytą do przyjaciółki. Więc grzała rurki na gazie i fryzowała grzywkę. Na łóżku leżała suknia zielona, jedwabna, i stały lakierowane pantofle.
 — Chciałabyś pójść ze mną Maryjka?
 — Nie można! Kto będzie pilnował mieszkania? Tylko się nic nie bój, wrócę wcześnie. Kładź się i śpij, wezmę klucz od kuchni, możesz sobie spać spokojnie. Cieszysz się? Poczekaj, jak będziesz duża, to i ty kupisz sobie taką suknię jedwabną.
 I kręci się po pokoju, nakłada białą halkę.
 — Nic się nie martw. Jutro tu przyjdą do mnie przyjaciółki i zobaczysz, jak się zabawimy!
 Zdawało się, że Bronka zła, a ot, pokazuje się, że dobra!
 Wyszła i zamknęła drzwi za sobą. Pozwoliła Maryjce siedzieć w swoim pokoju i położyć się na Marcysi łóżku.
 Więc Maryjka siedziała pod piecem.
 Potem sobie przypomniała woreczek,
 Ułożyła na stole jabłka, orzechy i cukierki w papierkach.
 Toby się Stefka cieszyła, no! A matceby tę struclę z makiem, a bratowej słodką bułkę!
 Dniestr stoi pod lodem — po rumuńskiej