Strona:Zupy i sosy.djvu/13

ciny, ugotowanych z marchewką, pietruszką, cebulą i korzeniami. Na półtora litra takiego rosołu ugotować oddzielnie piętnaście deka ryżu lub tyleż kaszy perłowej, zaprawiając jedno i drugie masłem, z tą jednak różnicą, że ryż należy ugotować na sypko, przeciwnie zaś kaszę perłową rozkleić jaknajmocniej i rozbić mocno łyżką drewnianą. Każdą z tych kasz wyprowadzić smakiem mięsnym (w dnie postne lub w obiedzie jarskim — smakiem z włoszczyzny, jednak bez grzybka gotowanym), zabielić szklanką śmietany i razem zagotować. Pół cytryny, w cieniuchne talarki pokrajanej, należy włożyć w wazę, ugnieść ją mocno łyżką, aby zapach i kwasek dala, zalać zupą i wydać natychmiast, gdyż stojąc dłużej, cytryna nadałaby gorycz zupie.

 20. ZUPA OGÓRKOWA (ROSOLNIK). Zupę ogórkową można zasadniczo robić na rosole z każdego mięsa, na smaku z kości lub z jarzyn. Najsmaczniejszą jednak jest gotowana na cynaderkach — wołowych, wieprzowych, lub cielęcych, albo też na dróbkach z kury. Więc czterdzieści deka cynaderek wołowych, trzy cynaderki wieprzowe lub tyleż cielęcych ugotować wraz z 10-15 deka kruchej kostki w trzech litrach wody — po wygotowaniu zostanie dwa litry zupy. Gotować z włoszczyzną i korzeniami, jak zwykły rosół. Na dogotowanin włożyć dwa dobre kwaszone ogórki, obrane z łupinek i pokrajane w talarki. Do wazy kładzie się bądź dziesięć deka kaszy perłowej, ugotowanej z masłem i dobrze rozklejonej, bądź też pół kilo ugotowanych oddzielnie, pokrajanych w kostkę kartofli. Można tę zupę podać zabielaną śmietaną lub też czystą. W każdym razie cynaderki kraje się w cienkie plasterki i podaje w zupie, i w każdym razie do wazy należy włożyć zielonego świeżego, lub suszonego koperku. Jeżeli robimy tę zupę na kostkach i dróbkach kurzych, używamy do niej tylko kaszy perłowej, a dróbka, obrane z kości i drobno pokrajane, wkładamy wraz z koperkiem do wazy.

 21. KRUPNIK POLSKI. Robi się zwykle na kościach i obrzynkach mięsnych. Jest jednakowo smaczny na wołowinie, cielęcinie i wieprzowinie. Należy do niego włożyć jakiejkolwiek włoszczyzny, którą się przed podaniem kraje w kostkę i wkłada napowrót do zupy. Kaszę perłową, jęczmienną łamaną lub pęczak można zasypać wprost do gotującego się rosołu lub ugotować w rondelku oddzielnie z łyżeczką masła i włożyć przed samem podaniem. Na pół godziny przed obiadem wkłada się na dwa litry krupniku pół kilo kartofli, obranych i pokrajanych w kostkę lub talarki. Amatorowie tej gospodarskiej zupy uważają nawet, że kartofle w niej powinny być ugotowane w całości, bo tak lepiej smakują. Nakoniec wkłada się obrane od kości mięso, pokrajane w kostkę, usiekaną pietruszkę i koperek i podaje krupnik jak można najbardziej gorący. Można go też zabielić śmietaną, śmietanką lub nawet słodkiem mlekiem, zależnie od gustu osób, które pożywać go mają.

 22. ZUPA RAKOWA. Królowa zup polskich, dużo smaczniejsza od czystej, francuskiej „bisque d’écrevisses“. Gotuje się ją na każdym rosole z wołowiny lub z cielęciny. Najsmaczniejsza jednak jest na rosole z tłustej kury. Na sześć do ośmiu osób trzeba liczy od dwóch do trzech litrów rosołu. Dwadzieścia dużych lub trzydzieści średnich raków