Nieoswojone aguti
Wiążąc je pnączem yais
Mocuję je ciasno w mojej waginie
Tu, tu, tu. Oswajam je.
Nieoswojoną mysz
W mojej waginie
Wiążąc pnączem yais
Mocuję ciasno.
Papier Metysów
Zwinięty w rulon
(…)
Mocuję ciasno (Brown 1986: 143-144).
Brown interpretuje występujące w pieśni zwierzęta oraz papier zwinięty w rulon jako metafory mężowskiego penisa. Treść tej pieśni dobrze koresponduje z rzeczywistymi zajęciami kobiety, do której obowiązków należy oswajanie i chów żywych dzikich zwierząt, które jej mąż przynosi z lasu (Brown 1986: 144).
Wiele anentów małżeńskich to pieśni mające uśmierzyć gniew współmałżonka. Niektórzy jivarscy mężczyźni w gniewie są skłonni do bicia swoich żon. Anenty stanowią więc tu jeden ze sposobów obrony pozostających do dyspozycji kobiet. W cytowanej poniżej krótkiej pieśni, kobieta przedstawia się jako bezbronne stworzenie, małpka pigmejka (Cebuella pygmaea von Spix, 1823) [rodzina pazurkowce – Callitrichidae[1]], usiłując w ten sposób załagodzić gniew swego męża.
Jestem małą małpką pigmejką
Jestem małą małpką pigmejką
(…)
Biednym małym stworzeniem
Piszcząc „kunchi, kunchi” przybywam do ciebie
Nie patrz na mnie gniewnie (Taylor & Chau 1983: 13).
- ↑ Niekiedy pazurkowe są traktowane jako podrodzina płaksowatych – Cebidae.
