Strona:Zygmunt Kaczkowski - Bitwa o chorążankę, Junacy, Swaty na Rusi 043.jpeg

owo. Aż obmywszy go pięknie i obwiązawszy płótnami, położył na tapczanie, aby się krew w nim uspokoiła cokolwiek i rany przykrzepły. Dopiero przyszedł do naszéj izby:
 — Cóż? — rzecze — jakże się ma pacyent?
 — Nie dobrze — odpowiedziałem — gęba rozpłatana głęboko.
 — A cóżeście mu zrobili?
 — Obmyliśmy wódką trochę i obłożyliśmy miodem.
 — A niezaszyta?
 — Nie.
 — Otóż go macie! zaszyć trzeba, bo by się nigdy niezrosła. — Ja na to:
 — Któż zaszyje, kiedy po felczera posłano dopiero do Leśka?
 — Ho, ho, ho! Kto zaszyje? kto umie ranę zrobić, ten powinien ją umieć i zaszyć. Ja mu zaraz zaszyję; felczerowałem przecież nieraz w potrzebie. Panu Franciszkowi Puławskiemu, kiedy został pocięty pod Hoszowem, felczerowałem zaraz na polu i potém, kiedy leżał w Leskim zamku, — i felczerowałem mu póty, póki go na własnych rękach nie wy-