tym roku marszałkiem gubernjalnym Wołyńskim. W końcu r. 1805 żeni się z Zofją hr. Tarnowską, córką Rafała, chorążego Halickiego, generał-majora wojsk koronnych i Urszuli Ustrzyckiej, zmarłą bezdzietnie. W r. 1809 wystawia własnym kosztem 16. pułk ułanów, którego zostaje mianowany dowodzącym pułkownikiem w dniu 20. sierpnia t. r. przez księcia Warszawskiego. Walczy i odbywa na czele jego kampanje w latach 1809, 1812 i 1813. Odznacza się specjalnie w bitwie pod Mirem 9. i 10. lipca 1812 r.; mamy przed sobą raport z niej generała Rożnieckiego do generała dywizji Latour-Maubourg, datowany 14. lipca t. r. w którym między innymi szczegółami znajdujemy: że walkę rozpoczął przed Piasecznem 9. lipca dodnia pierwszy szwadron trzeciego pułku ułanów Radziminskiego (Aleksandra), szarżując na kozaków, których przewrócił („culbuta”)[1] i wpędził do Mira, za nim przeszedł pułkownik Radzimiński z resztą swego pułku dla podtrzymania swego pierwszego szwadronu, mając do czynienia z pięciu pułkami kozaków, szły mu na pomoc dwa szwadrony pułku 26. i jeden 15. Bój był zażarty, nieprzyjaciel poniósł o wiele większe od nas straty. Nazajutrz rano, zdający raport generał Rożniecki, wyruszył ze swoją dywizją na Mir ku Nieświeżowi, przednie straże spotkały nieprzyjaciela w Siennikowej, widząc przeważające siły, gdyż cały korpus kozaków Płatowa i Iłowajskiego był tu połączony, wraz z dywizją dragonów i huzarów. Nie miałem zamiaru, powiada Rożniecki, stoczenia z nim bitwy, ale on ufny w swoją liczebną przewagę, wypadł ze wszech stron i obsypując armatnimi strzałami wysunięte naprzód oddziały, zajął momentalnie swoją lekką kawalerją całą równinę Siennikowską, którą wzmocniły jeszcze nadbiegłe pułki dragonów i huzarów, i oczywiście walka przybrała jeszcze zaciętsze rozmiary. Trzeci pułk (Radzimińskiego) i szesnasty (Tarnowskiego) szarżo-
- ↑
Culbuta – od fr. culbute, tj. przewracać, odwracać, odepchnąć, odrzucać.
