Strona:Zygmunt Zaleski - Z dziejów walki o handel polski.pdf/112

zdążać musiało do coraz mocniejszego jednoczenia tych wszystkich jednostek, dla których mogło pracować z pełną korzyścią, dla których praca Towarzystwo była w rzeczy samej przeznaczoną.
 W latach 1864—1904 wychowało się dużo pierwszorzędnej młodzieży handlowej. Ale i osobistości kierujące ówczesnym ruchem organizacyjnym dorosły zadaniu: Władysław Jerzykiewicz, który przez cały okres w dalszym ciągu z niezmniejszoną gorliwością spełniał obowiązki kuratora, kilkuletni prezes Kollat, Urbański, Kontrowicz, Adamczewski, Lissowski, w końcu Dr. Hącia i inni. Zarządy były na ogół dobre i chętne do pracy. Bądź co bądź mimo to lata niektóre nie różniły się jeszcze znacznie od dawniejszych, słabych. Sporadycznie spoczywało Towarzystwo w letargu, do którego przyzwyczaiło się w dawniejszym okresie a z którego budziło się dopiero powoli. To też chcąc sprawiedliwość oddać epoce, zaliczyć ją trzeba do kategorji okresów przygotowujących drogi przyszłości a nie promieniejących własnym blaskiem zasługi. Jeszcze w wielu dziedzinach pracy spostrzegamy stare kunktatorstwo i dawną niezaradność, nie rzadko jeszcze spotykamy się z tą starą „oziębłością” członków; wytwarzał się dopiero rozmach pracy, ale nie skrystalizowały się jeszcze systemy, idee jeszcze nie przenikły, ruchy były raczej żywiołowe, o ile były, niż celowe samowiednie. Nie znaleziono także nowych form pracy, a conajwyżej prowa-