dzono dawne agendy z mniejszą lub większą energją. Łamały się epoki życia naszego organizacyjnego. Oto pokrótce ogólny obraz okresu, rozpatrzmy się w szczegółach.
Praca oświatowa, przejęta w głównych formach, po okresie dawniejszym, doznawała dość czułej opieki Towarzystwa. Utrzymywano w każdym razie dotychczasowe instytucje i ulepszano je dość regularnie, nowości wprawdzie wprowadzono mało.
Szkołę wieczorną Towarzystwo utrzymywało nadal i opiekowało się nią sumiennie, nie szczędząc ofiar ni trudów. W roku 1896 rozwinięto żywą agitację na rzecz szkoły, wskutek czego postawiona została na nogi. Dawniejsze powodzenie było oczywiście wykluczone z powodu coraz większej konkurencji szkół publicznych, w okresie tym wprowadzonych także w szkolnictwie handlowem. Przy końcu roku 1896 liczyła szkoła już tylko 38 uczni, a w dalszym ciągu — w słabszych latach 1897 i 1898 — traciła na siłach. Aby podźwignąć szkołę, zreformowano jej program w r. 1899. Szkoła Towarzystwa znalazła się mimo to niebawem w położeniu kłopotliwem, gdyż policja pilnowała, aby uczniowie handlowi uczęszczali do obowiązkowej szkoły
