handlowej dokształcającej. Liczba uczniów utrzymała się bądź co bądź w r. 1901 jeszcze na 37 i w takiej mniejwięcej sile pozostała do końca okresu. Kierownictwo szkoły spoczywało po prof. Rucińskim w rękach nauczycieli Kłaczyńskiego, a od r. 1901 Poprawskiego, których zasługi Towarzystwo uczciło w latach 1901 i 1902.
Utrzymanie szkoły wieczornej mimo rzeczywiście trudnych warunków finansowych, prawnych itd. było niepospolitą zasługą Towarzystwa.
Wielką troskliwością otaczało Towarzystwo ustawicznie bibljotekę i czytelnię, główne źródło mnożenia oświaty wśród członków. Tak zainteresowanie członków dla czytelnictwa jak opieka zarządu nad księgozbiorem znamionują doskonałe zrozumienie znaczenia tej wartościowej w towarzystwie instytucji. Corocznie asygnowano na powiększenie i polepszenie bibljoteki 100—200 marek, sumy na czasy owe wcale znacznej, a wobec szczupłych dochodów Towarzystwa nawet wysokie. Dla doboru skupywanych książek wybierano osobne komisje, które wybierały sumiennie i na ogół umiejętnie nowości bibljograficzne, uwzględniając obecnie coraz więcej beletrystykę, co odpowiadało ogólnym wskazaniom szerzenia oświaty polskiej. W r. 1897 liczyła bibljoteka 698 dzieł w 894 tomach. W r.
