zawdzięczało Towarzystwo w wielkiej części swój rozwój. Dowodzą one skierowania pracy Towarzystwa na tory zdrowej nauki zawodowej, nie zaniedbującej przytem podstaw ogólnego wykształcenia, których młodzieży naszej częściowo zabrakło po wyrugowaniu języka polskiego ze szkół. Kursy stały się instytucją regularnie powracającą, wprowadzono zatem w dziedzinie tej system — rzadkość w dotychczasowej pracy Towarzystwa (licząc od reorganizacji w r. 1873). Ruch pracy skierował się w stronę oświaty zawodowej. Zresztą w zakres prac oświatowych z okresu tego zaliczyć należy: pielęgnowanie śpiewu narodowego (w r. 1896 zakupuje Towarzystwo 20 śpiewników), udział w obchodzie Mickiewicza (niesamodzielny), udział członków w odczytach, urządzanych przez Korporację Kupców Chrześcijańskich (1900), abonowanie „Confectionai'a” dla członków itp.
Życie towarzyskie było na ogół niemniej żywe jak w okresie poprzednim, jednakże zdołało się Towarzystwo wyzwolić z pod preponderancji zabaw, którą zauważyliśmy w latach 1874—1895. Zabawy odbywały się bądź co bądź w tym samym porządku: zabawa latowa, zimowa, wieczorki piątkowe, schadzki w lokalu, wycieczki, wieczornice. Nie absorbowały one jednak już wszystkich umysłów jak dawniej i traciły nawet zewnętrznie na znaczeniu. Szcze-
