Strona:Zygmunt Zaleski - Z dziejów walki o handel polski.pdf/135

miński, Dr. Stefański, Woźnicki, Grandkowski i t. d.
 Kiedy w r. 1904 uporano się z antagonizmami na zebraniach, do zarządu wstąpili ludzie nowi pod przewodnictwem Dr. Kaźmierza Hąci. Z właściwą mu energją i samodzielnością, rozpoczął Dr. Hącia szeroką pracę oświatową a równocześnie pracę nad werbowaniem wielkich szeregów pracowniczych do Towarzystwa. Olbrzymi rozkwit czynności oświatowej jest pierwszorzędną zasługą dzielnego tego wodza młodzieży. Przygotowanie do pracy narodowej, uobywatelenie handlowca — oto był cel, który wytknął sobie, obejmując ster Towarzystwa. Niestrudzony w dążeniu swem, niezwykłe bezsprzecznie położył zasługi około podniesienia kulturalnego świata pracowniczego i wszczął tem samem wielką erę w dziejach historji Towarzystwa. Idąc ku celowi wytkniętemu, dbał o to, aby nie przybierał na siłach podnoszący się wówczas kierunek socjalno-polityczny, któremu tak wówczas jak później ze względów narodowych i zawodowych był mało przychylnym. Przykładem swym i niespożytą pracą, wspierany przez doskonale dobrany zarząd Towarzystwa, porywał młodzież do wytężonego działania.
 W r. 1904 zaprowadzono zebrania miesięczne, następnie utworzono bardzo ruchliwą komisję agitacyjną, która przyczyniła się — obok zaufania do ożywionego Towarzystwa — do poważnego przyrostu liczby członków.