Strona:Zygmunt Zaleski - Z dziejów walki o handel polski.pdf/153

 Stworzone zostały zamiast instytucji charytatywnej inne instytucje pomocy materjalnej. W roku 1907 założono Kasę Oszczędności (18 grudnia). Do kasy tej przyjmowano oszczędności członków w drobnych i większych sumach. Oprocentowywano depozyta korzystnie (4%). Kasa Oszczędności stanowiła pewne ogniwo w ogólno-społecznym ruchu oszczędnościowo-kredytowym polskim. Prosperowała ona zgoła nieźle, jakkolwiek musiała obracać się w szczupłym tylko zakresie: oszczędności bowiem skłaniają się lokalnie ku kasom najbliższym, a organizacja zawodowa mogła wybić kasę taką jedynie wtenczas, kiedy mogła udzielać znaczniejszych korzyści niż instytucje podobne. Kasa Oszczędności utrzymała się przez cały czas wojny i zlała się w r. 1920 ze „Związkowym Bankiem Handlowców”.
 W równym czasie rozwinięto agitację na rzecz przynależenia do Bratniej Pomocy Kupieckiej. Bratnia Pomoc była instytucją parytetyczną: kupców i pracowników handlowych, a miała na celu udzielanie zapomóg pracownikom, pragnącym kształcić się w szkołach zawodowych i t. p. dla późniejszej pracy w handlu.
 Łącząc pomoc materjalną z chęcią utrzymania żwawego współżycia towarzyskiego, a dążąc do skoncentrowania ruchu handlowców w Resursie, stworzono w r. 1911 pensjonat młodzieży handlowej. Zakład ten, urządzono w domu Resursy, aczkolwiek mały, mógł przyczynić się do zogni-