praca w niej zamarła, wysunęła się natomiast na czoło sekcja kolonjalistów. Trzy sekcje pozostałe pracowały intensywnie przez szereg lat. W roku 1912 zawiązała się jako dalsza — sekcja zbożowców.
Jakkolwiek praca sekcyj była na ogół wydatną, samo ich istnienie przyczyniło się do podniesienia pewnych antagonizmów branżowych. Szczególnie ujemny miało to skutek u bankowców, którzy w r. 1912 w miejsce sekcji wewnątrz Towarzystwa utworzyli stowarzyszenie odrębne, później zupełnie oderwane nawet od Zjednoczenia, bezsprzecznie ze szkodą obustronną.
Tak przedstawiała się w zarysach praca Towarzystwa Młodzieży Kupieckiej w czasie od 1904 do 1914. Był w tej zmożonej i spotęgowanej a tak wszechstronnie rozwijającej się działalności pewien tragizm: pewne bodaj przeczucie ciężkiej przyszłości. Rozkwitłe życie organizacyjna przerwała jednym zamachem wojna międzynarodowa.
Zabrała ona na samym początku lwią część młodzieży handlowej do szeregów wojskowych i wyciągała pozostałych coraz intensywniej. Prawa wojenne uniemożliwiły prócz tego garstce pozostałych jako taką pracę w Towarzystwie: zakazy zgromadzeń, przepisy cenzuralne i różne
