podjąć pracę tę, nie chcąc zaniedbać interesów członków zorganizowanych.
Dnia 30. października 1918 zorganizowano po przerwie wojennej nowy zarząd pod kierownictwem Franciszka Krajny. W lutym 1919 rozpoczęto pracę normalną. Na zebranie stawiło się już około 100 członków, przyjęto 86 nowych. Towarzystwo stanęło już na nogach. Prezesem wybrano Jana Woźnickiego. Towarzystwo brało już udział w ważnych poczynaniach narodowych: pracowali jego reprezentanci we władzach rewolucyjnych, na Sejmie Dzielnicowym, liczni członkowie byli w szeregach powstańczych, do rady miejskiej wprowadzono własnych przedstawicieli itd. W tworzących się urzędach polskich pracowała wielka gromada handlowców; odpływ do urzędów niestety osłabił później Towarzystwo, gdyż członkowie ci odpadali w wielkiej części.
Bądź co bądź w pierwszej chwili zapowiadał się nowy czas w Towarzystwie bardzo dobrze: członkowie garnęli się masami do Towarzystwa i żywy brali udział w nowem kształtowaniu jego pracy. Przeszkadzał wprawdzie stan wojenny, jednakże pierwotnie Towarzystwo prosperowało mimo to. Zebrania odbywały się miesięcznie, wznowiono dawne agendy.
Czerwcowy zjazd przedstawicieli (1919) Zjednoczenia dał Towarzystwu kierunek nowy (o czem poniżej). Do Towarzystwa weszły ko-
