przy Starym Rynku Kolski, księgarnię Szumski. Zakład litograficzny posiadał Simon. Pozatem była garstka tylko kupców różnych branż.
Z przemysłowców wymienić należy: Antoniego Leitgebra, właściciela wielkiej kuźni, cukiernika Mańkowskiego. Szynkarzy i oberżystów było kilku: Zientkiewicz, Więckowski, Skrzetuski, Łaszczewska, Korzeniowski, Fontowicz, Strumiński, Janowski, Stadkiewicz.
Po r. 1830 rząd pruski począł opiekować się nieco sukiennictwem wielkopolskiem, ulepszył komunikację pocztową, rozpoczął budowanie żwirówek do Berlina, Głogowy i Bydgoszczy. Starania te jednakże bardzo mało wpłynęły na rozwój handlu w Poznaniu. Że obywatelstwo polskie doceniało znaczenie handlu i przemysłu, wynika z projektu założenia towarzystwa, któreby popierało myśl rozwoju rzemiosł, przedstawionego w r. 1823 przez Józefa Morawskiego. Towarzystwo to nie otrzymało jednakże potwierdzenia rządowego.
Na ciężki ten pod względem handlowym czas przypada założenie Towarzystwa Młodzieży Kupieckiej w Poznaniu.
W roku 1821 założone zostało „Towarzystwo ku wspieraniu zubożałych sług handlowych.”
Należy znaczenie faktu tego docenić: Miasto było małe czyli t. zw. średnie, handel polski
