Gdy kolejami temi szło gospodarstwo w Wielkopolsce, — na terenie Towarzystwa Młodzieży Kupieckiej znajdujemy pewne stosunków tych odźwierciedlenie a niemniej obraz przemian politycznych powyżej wyłuszczonych.
W roku 1840 zapanowało wielkie ożywienie w „Towarzystwie ku wspieraniu zubożałych sług handlowych”. Członkowie zapisywali się dziesiątkami do towarzystwa, składki podniosły się do dwunastu talarów miesięcznie, możność pracy Towarzystwa powiększyła się przez to znacznie.
Działalność charytatywna wzmogła się, udzielano wsparć członkom potrzebującym już w większej liczbie (nieraz 15 osobom miesięcznie), przeznaczano dość znaczne ofiary na dotkniętych klęskami Poznańczan (powódź 1844), Ślązaków (klęska głodowa 1847), Krakowian (pożar 1850), wojaków Szlezwiku (1853) itd.
Żywy rozwój towarzystwa zahamował się, jak umysłowość społeczeństwa i warunki gospodarcze, około r. 1850 i przetrwał w senności przez całe dziesięciolecie, ożywiając się ponownie około r. 1860. Zmniejszone szeregi zaczęły się znowu wzmacniać, obie narodowości występowały w coraz znaczniejszej sile liczebnej.
Towarzystwo posiadało już własne lokale i rozszerzyło znacznie zakres swej działalności. Zainteresowanie członków było nierówne: nawet
