istniała ona wszakże w 6 dziesięcioleciu i obejmowała dzieła tak zawodowe jak ogólno-naukowe w obu językach. Beletrystyki, nie złączonej ściśle z celami towarzystwa: wykształcenia zawodowego, było bardzo mało. Na bibljotekę przeznaczało Towarzystwo corocznie znaczniejsze w stosunku do swych funduszów sumy. W r. 1869 liczono ogółem 254 tomy, później wkradło się pewne zaniedbanie, tak że w r. 1875 było w bibljotece tylko 178 tomów. Nad bibljoteką czuwało dwóch bibljotekarzy.
W organizacji zawodowej szczere współżycie koleżeńskie w rezultacie przyczynia się do przedsięwzięć kulturalno - oświatowych. Gdy w pierwszym okresie swego istnienia Towarzystwo — jak naogół związki charytatywne — zajmowało się członkami tylko wtedy, gdy znajdowali się w nędzy, obecnie, gdy podjęło program wychowania — z zupełnem usunięciem zarazem programu filantropijnego na plan drugi — musiało także gromadzić członków na wspólne schadzki poza oficjalnemi zgromadzeniami. Przed rokiem 1860 wprowadzono nieobowiązujące pogawędki niedzielne. Młodzież schadzała się w lokalu Towarzystwa albo w mieszkaniach prywatnych i zapoczątkowała niebawem pogadanki naukowe. Rozwijały się one powolnie, bo też zupełnie nadprogramowo, bądź co bądź znajdujemy
